Stowarzyszenie Rodzina Kolpinga w Jarosławiu jest pozarządową organizacją społeczną o statusie organizacji pożytku publicznego. Siedzibą Stowarzyszenia jest parafia p.w. Chrystusa Króla w Jarosławiu. Stowarzyszenie posiada osobowość prawną i jest zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem 0000033774.
Stowarzyszenie realizuje także inne zadania m.in. w zakresie: pomocy społecznej, działalności charytatywnej i środowiskowej, ochrony i promocji zdrowia, działań na rzecz osób niepełnosprawnych, wypoczynku dzieci i młodzieży, kultury, edukacji, upowszechniania kultury fizycznej i sportu, organizowania wymiany międzynarodowej dzieci i młodzieży, organizowania kół i sekcji zainteresowań, promocji i organizacji wolontariatu.
W listopadzie 1996 r. z inicjatywy Ks. Andrzeja Surowca, proboszcza parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu, została podjęta inicjatywa zorganizowania wspólnoty katolików świeckich w formie stowarzyszenia pn. „Rodzina Kolpinga”. Wzorem stały się organizacje istniejące już od wielu lat w Niemczech (światowa centrala) i kilkudziesięciu krajach w Europie i na całym świecie. Bliska nam idea bł. ks. Kolpinga trafiła na podatny grunt w naszej parafii, gdzie od 1992 r.
Ks. Prałat realizuje nowoczesną wizję pracy duszpasterskiej, w której sprawy religijne są szeroko powiązane z działalnością społeczną, kulturalną i sportową. Na terenie parafii funkcjonowały już: dobrze zorganizowana i wyposażona biblioteka, sala rekreacyjna, studio nagrań, sala spotkań dla młodzieży oraz ok. 30 wspólnot parafialnych. W kontekście tych poczynań założenie stowarzyszenia dało szansę wyjścia z różnymi działaniami poza teren parafii. Dnia 3 stycznia 1997 r. odbyło się pierwsze zebranie założycielskie stowarzyszenia, a 27 stycznia tegoż roku Sąd Wojewódzki w Przemyślu dokonał wpisu do rejestru stowarzyszeń.
BŁ. Adolph KOLPING
Adolph Kolping urodził się 8.12.1813 r. w niemieckim miasteczku Kerpen k/Kolonii. Pochodził z biednej, wielodzietnej rodziny. Po ukończeniu szkoły podstawowej chciał kontynuować naukę, co jednak nie było możliwe z powodu trudnej sytuacji materialnej. W wieku 13 lat rozpoczął pracę w zakładzie szewskim, początkowo jako uczeń, a później wykwalifikowany pracownik. Pracując przez 10 lat jako szewc, cały czas marzył o tym, by zostać księdzem. To marzenie udało mu się zrealizować dzięki pomocy życzliwych ludzi. Dzięki ich finansowemu wsparciu ukończył szkołę średnią, odbył studia teologiczne i 13.04.1845 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Kiedy rozpoczął pracę w swojej pierwszej parafii w Elberfeld (dziś dzielnica Wuppertalu), w rozwijającym się wówczas Zagłębiu Ruhry, spotkał się z trudną sytuacją społeczną mieszkańców. Bieda i ubóstwo wśród rzemieślników i robotników boleśnie dotykały młodego księdza. Dlatego włączył się w działalność katolickiego stowarzyszenia młodzieży czeladniczej założonego przez nauczyciela Johanna Breuera. Dostrzegł w nim szansę na przyczynienie się do likwidacji materialnego, a także duchowego i moralnego ubóstwa. Wkrótce został jego duchowym opiekunem, a z czasem faktycznym kierownikiem.
W 1849 r. został wikarym w katedrze w Kolonii. Tam jeszcze mocniej propagował tworzenie związków młodzieży. 6.05.1849 roku założył Koloński Związek Katolickich Czeladników, który stał się zalążkiem dzisiejszego Dzieła Kolpinga.
Ks. Kolping uważał, że tego typu związki są wielką szansą dla młodych ludzi, zwłaszcza tych, którzy w poszukiwaniu pracy opuścili swoje rodziny i byli zdani tylko na siebie w rozwiązywaniu codziennych problemów. Aby chronić ich przed bezdomnością tworzył dla nich bursy. Aby chronić przed osamotnieniem oraz zagrożeniami moralnymi tworzył dla nich związki, w których panowała rodzinna atmosfera. Chciał, by związki istniały wszędzie tam, gdzie znajdują się młode osoby potrzebujące wsparcia i tworzeniu ich poświęcił swoje życie. W krótkim czasie założył wiele nowych związków, nie tylko w Niemczech, ale także w Austrii, Belgii, Szwajcarii, na Węgrzech i w innych krajach. Zakładał też bursy, kasy chorych, kasy oszczędnościowe, szkoły wieczorowe i świetlice. Wygłaszał setki kazań, wydawał publikacje i pisał artykuły propagujące społeczną naukę Kościoła, a także wiersze. W swoich działaniach łączył tradycyjne formy miłosierdzia z nowocześnie zorganizowaną samopomocą społeczną. Kochał młodych, a oni odwdzięczali się nazywając go swoim ”Ojcem”.
Zmarł 4.12.1865 r. w Kolonii.
27.10.1991 r. został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II.
Modlitwa do błogosławionego Adolpha Kolpinga
Boże, Ojcze nasz, który wezwałeś błogosławionego Adolpha Kolpinga
z zawodu rzemieślnika do Kapłaństwa,
udziel nam przez Niego wsparcia w życiu religijnym i społecznym.
Przez Jego wstawiennictwo daj nam lepiej zrozumieć nasze trudne czasy
i wesprzyj nas pomocą w chrześcijańskim przeżywaniu dnia codziennego.
Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Hymn Kolpinga
Kto słowa Boga wcielał w czyn
Ludzką biedę poznał sam
Jego imię zna dziś cały świat / 2x
Ref.: Ojciec Kolping żyje nam
Kolping w sercach żyje nam
Choć robił buty solidnie
Wnet na służbę wezwał Pan
Jego Związek zna dziś cały świat /2x
Ref.: Ojciec ……
Bratem jest dla Niego każdy z nas
Gdyż potrafił serce dać
Chwyćmy dłonie niech obejmą świat /2x
Ref.: Ojciec ……
Prezes Stowarzyszenia | ks. Andrzej Surowiec |
Przewodnicząca zarządu | Barbara Bąk |
Wiceprzewodniczący | Jan Nalepa |
Sekretarz | Maria Konopelska |
Skarbnik | Maria Kowal |
Członkowie zarządu | Tadeusz Słowik |
Głównym celami Stowarzyszenia jest prowadzenie:
Świetlicy charytatywnej dla dzieci „U Kolpinga”
Ponadto Stowarzyszenie Rodzina Kolpinga realizuje swoje cele poprzez wykonywanie zadań w zakresie:
- pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób,
- działalności charytatywnej,
- prowadzenia świetlicy środowiskowej,
- podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości,
- ochrony i promocji zdrowia,
- działań na rzecz osób niepełnosprawnych,
- promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych bezrobociem,
- nauki, edukacji, oświaty i wychowania,
- organizowania sekcji i kół zainteresowań dla dorosłych, oraz dzieci i młodzieży,
- wypoczynku dzieci i młodzieży oraz krajoznawstwa,
- kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji,
- upowszechniania kultury fizycznej i sportu,
- ekologii i ochrony dziedzictwa przyrodniczego,
- działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami,
- organizowania i popierania wymiany międzynarodowej dzieci i młodzieży oraz dorosłych,
- promocji i organizacji wolontariatu.